6 - 7 sene olmuştur !
Kapalıda maç izliyoruz.
Durum, gene havaleli !
Aşşa yukarı aynı puanlarda ve önemde maç.
Rakip mi ?
İnanın hatırlayamadım şimdi. Maç bi rakibe gidiyor, bir bize geliyor.
İlk yarı 0- 0. İkinci yarı, taraftarla beraber hareketlenen Boluspor, rakibin direncini kırmak için kora kor dalıyor ceza sahasına.
Ama nafile!
Sağdan, soldan, verkaç, doldur boşalt.
Iıh ! Olmuyor.
Tribünde bir günyüzü görmemiş laflar var ki! Adam gere gere sövüyor.
Bir de mani li ki. Herkes şair..
Gülmekten kırılanlar. Sinirden şapkasını ısıranlar. Ha bi de sövenlerin zamanlaması harika. Tam çıt çıkmazken adam bir yardırmaya başlıyor! Bırak stadı, pazardaki cazgırlar bile utanıyor kendinden. Velhasıl, dakika 88 de Boluspor vura vura golü buldu maçta. 4- 5 dakika kapana kapana, taça , auta vurarak maçı 1 -0 aldık.
Son düdükle stad kapıları açıldı.
Biz sıkış tıkış çıkmayı pek se veriz maç sonu. Herkes birbirinin tepesinde!
La iki dakika bekle.
Rahat rahat çık maçtan demi. Olmazz!
Çıkışta herkes birbirini iterken arkamdaki 60 yaşındaki dayım seslendi.
Kemall ! La Kemaallll. !!!
Önümdeki dayı boynunu hafif çevirerek bağırdı. Ne va laaa !! Arkadaki dayı lafı bırakınca gülmekden yığıldım. NE HORA GEÇDİ ...NA GOYUN !!!! İşte böyle. :) İyi oynamasak da ligde kalmak adına altın gibi puan aldık. Takımın tamamına yakını durumun farkına varmış. Bir ve beraber gittiler, geri döndüler. Tüm takıma, Bolu olarak teşekkür ederiz.